... waar de liefde valt.
Monika Karall
Het is vreemd welke paden het leven vaak neemt. We maken allemaal plannen en hopen vurig dat ze zullen uitkomen. Omwegen om een droom te verwezenlijken duren duidelijk vaak lang en vereisen geduld. Sommige mensen vinden het vaak moeilijk om tevreden te zijn met zichzelf en hun leven. Gelukkig zijn er ook momenten in het leven waarop je je realiseert dat alles goed is zoals het is.
Als je Monika Karall ontmoet in haar huis in Gramais, begrijp je al snel waarom ze gelukkig, tevreden en in harmonie met haar leven is. Monika komt oorspronkelijk uit Wenen - de grootste gemeente van Oostenrijk, zo je wilt. Sinds 2001 woont ze met haar partner Bernhard en hun dochter in de kleinste gemeente van Oostenrijk met slechts 41 inwoners. Het was de liefde die hen naar het kleine Lechtal deed verhuizen. Monika kon de "Bergbauernbua" - zoals ze haar partner Bernhard liefkozend noemt - niet uit haar hoofd krijgen nadat ze hem had ontmoet in een herberg in Neder-Oostenrijk.
Ongeveer 20 jaar later woont het stel nu samen in Gramais, waar ze gezellige vakantiewoningen, een boerderij en een kleine 24/7 zelfbedieningswinkel runnen. "Als iemand me ooit had verteld dat ik Wenen zou verlaten om min of meer aan het einde van de wereld te gaan wonen, zou ik het nooit hebben geloofd," lacht Monika. De 46-jarige wilde oorspronkelijk "banketbakker" worden en had gesolliciteerd naar een stageplaats in het legendarische Hotel Sacher. Toen haar droomstage op niets uitliep, schreef Monika zich in bij een mode- en designopleiding. Monika rondde haar opleiding tot specialist in mode- en kledingtechnologie succesvol af en werkte vervolgens in de kledingindustrie. Nadat Monika voor de liefde naar de regio Außerfern was verhuisd, realiseerde ze zich dat Reutte niet Wenen was. De carrièremogelijkheden op het platteland waren zeer beperkt. Na 5 jaar als filiaalmanager werd Monika zwanger en ging ze met pensioen om er voor haar gezin te zijn. "Toen heb ik de bed & breakfast van mijn schoonmoeder overgenomen (www.bauernhaus-gramais.com) en ik moet zeggen: ik vond het toen heel leuk om hospita te zijn," zegt ze in haar charmante Weense jargon. "Op de een of andere manier wilde ik na verloop van tijd iets meer doen met mijn werk als boerin, hospita en huisvrouw en ik opende al snel een kleine boerderijwinkel met bar in Gramais. De kleine boerderijwinkel werd ongelooflijk goed ontvangen door bezoekers en gasten in Gramais, maar ook onder de lokale bevolking verspreidde het verhaal zich. Mijn boerderijwinkel was echter alleen geschikt voor het wandelseizoen in de zomer - helaas kon ik de zaak in de winter niet draaiende houden," vervolgt Monika. In 2015 verzamelde ze de moed om haar grote droom te vervullen: het openen van haar eigen kleine winkel en café - "Monis Kaffeklatsch & Dekoglück" in Häselgehr(www.lechtalerkaffeeklatsch.com).
Haar eigen "juweeltje" - zoals Monika haar winkel liefkozend noemt - is een populaire ontmoetingsplaats geworden voor taartliefhebbers en iedereen die graag regionale producten inslaat. Een keer per week verkoopt Monika zelfgebakken stenen brood uit Gramais, kaas van de Lechtaler alpenweiden, zelfgemaakte jam en pasta en natuurlijk zelfgebakken taart. Ook al is haar opleiding tot banketbakker mislukt, Monika heeft haar liefde voor bakken niet verloren. Onder het genot van een kopje koffie en een plakje zelfgebakken cake kun je in haar winkel ook allerlei mooie decoratieve artikelen bewonderen en natuurlijk mee naar huis nemen. Als je een cadeau nodig hebt of je huis een beetje mooier wilt maken, Monika's Lechtal Kaffeeklatsch winkel heeft iets voor elke gelegenheid en elk seizoen waar iedereen van zal houden.
Monika is hier in het Lechtal en in haar geboortestreek Gramais. Ze waardeert en houdt van het plattelandsleven en de natuurlijkheid van het landschap. "Ik woon waar anderen op vakantie gaan en geniet van de rust in mijn dorp Gramais. Ik vind het heerlijk om hier te wonen, waar mensen nog bij elkaar horen. In de afgelopen 20 jaar heb ik in de Lechvallei mijn volledige potentieel kunnen ontplooien en ik prijs mezelf gelukkig dat ik een baan heb waarin ik me kan onderscheiden en waarvan ik geniet."
Het winkeltje "Lechtaler Kaffeeklatsch" is echter ook een one woman show en vereist veel werk en toewijding. "Soms heb ik niet veel tijd voor mezelf," merkt Monika nadenkend op. "Maar ik put mijn kracht uit mijn familie, die me altijd steunt, tijdens het wandelen of zelfs tijdens het hooien op het land. Ik heb geleerd om gewoon tevreden te zijn met mezelf en mijn omgeving - dat is voor mij de juiste manier om gelukkig te zijn."
Het lijdt geen twijfel dat Monika graag in het Lechdal woont en er bewust voor heeft gekozen om in de kleinste gemeente van Oostenrijk te gaan wonen. De afgelopen twee jaar in het licht van de pandemie van het coronavirus hebben echter ook hun stempel gedrukt op Monika en haar bedrijf. "Het was een zware tijd. Van de ene op de andere dag moest ik mijn kleine winkel sluiten en moest ik praktisch wachten. Aan het begin van de pandemie wisten we allemaal niet waar het toe zou leiden. Hoe lang de afsluiting zou duren en of ik mijn zaak überhaupt zou kunnen voortzetten. De pandemie bracht ook het toerisme tot stilstand. Plotseling waren er geen gasten meer in de Lech Valley en dat voelde ik natuurlijk ook in mijn winkel. Het is gemakkelijker om carrière te maken of zelfstandig ondernemer te worden in een toeristisch georiënteerde regio. Het Lechtal is geen typische vestigingsplaats. Veel mensen uit het Lechtal pendelen naar hun werk in het Reuttendal. Toerisme is echter een waardevolle en vooral onmisbare economische sector en werkgever in het dal. Dit mag niet worden vergeten of onderschat." - wijst Monika.
Voor de toekomst hoopt Monika dat lokale bedrijven en regionale aanbieders nog meer in de schijnwerpers komen te staan. Volgens haar is het belangrijk om de lokale bevolking bewust te maken van de creatieve Lechtalse bedrijven. Wie regionaal koopt en consumeert, drukt een blijvend stempel op het dal en helpt ervoor te zorgen dat bedrijven zoals Monika's Kaffeeklatsch er ook in de toekomst voor ons in het Lechtal zullen zijn.
von Anja Ginther
03 mei 2023