Iets dat blijft
Ramona Sprenger & Christoph Lechleitner
Ouders willen vaak dat hun kinderen hun levenswerk voortzetten en het is niet ongewoon dat verschillende interesses botsen.
Ramona & Christoph laten zien hoe het zou kunnen werken. We hadden een leuk en open interview met de twee en ze vertelden ons hoe ze hun dagelijks leven inrichten en wat het leven in Boden zo waardevol maakt.
Hoe kwam het dat je de boerderij van je ouders overnam?
Het ging allemaal heel snel. We hebben Rosi altijd gesteund, vooral in de zomer als ze hooi aan het maken was. Christoph was ook altijd de enige die de machines bediende. Rosi runde de boerderij alleen en je kon zien dat het steeds vermoeiender voor haar werd. Ook de bureaucratische rompslomp is niet te onderschatten, met alle deadlines die in acht moeten worden genomen. Toen woonde ze een spreekuur bij van de SVA en realiseerde ze zich dat ze allang met pensioen had kunnen gaan. Dat was eind augustus en Rosi wilde prompt het bedrijf per 1 oktober 2019 overdragen, omdat je anders als boer in Oostenrijk niet eens de minimale uitkering krijgt. Als boer moet je ook meteen alles overdragen, dus we werden in het diepe gegooid.
Ik, Ramona, ben ook opgegroeid in de landbouw, maar als bijbaantje.
Hoe was de overgang voor jullie?
Er was wat input vanuit de achtergrond, hoewel Rosi de eerste winter nodig had om haar batterijen op te laden. De eerste winter was voor de organisatie - Christoph moest zijn baan als slotenmaker/lasser opzeggen en Ramona kon tijdens de overgangsperiode en tot de geboorte van Emil veel vanuit huis werken en was nog steeds verantwoordelijk voor het Lechtal productmanagement.
Nu Rosi haar batterijen weer heeft opgeladen, helpt ze ons weer. We hebben bijvoorbeeld de stal gedeeld. Sinds de geboorte van Emil heeft Rosi één keer per dag de leiding over de stallen en Christoph neemt het één keer per dag over zodat hij meer tijd heeft voor het gezin.
Sinds Rosi niet langer verantwoordelijk is voor het bedrijf, de marketing en de beslissingen, genieten we er weer van.
Wat is er veranderd tussen een baan van 9 tot 5 en het leven op de boerderij?
Eigenlijk alles, maar vroeger hielpen we ook al mee. Als het mooi weer was, van half juni tot oktober, hielpen we altijd mee van kleins af aan.
R: Het is vooral ten goede veranderd. Het is aangenamer dan vroeger, ook al zijn de dagen langer en arbeidsintensiever. Maar we zijn samen en brengen veel tijd met elkaar door. Voorheen was er werk na werk en nu eten en plannen we altijd samen.
Wat is jullie visie op de boerderij? Hoe hebben jullie er JOUW boerderij van gemaakt?
Rosi melkte de koeien en fokte ze daarna zelf met de melk. Rosi verkocht de melk aan MPreis (Bio vom Berg) of Tirol Milch. We zijn overgestapt op het houden van zoogkoeien, zodat de kalveren bij hun moeder blijven. We zijn overgestapt op direct marketing. Dit betekent dat we zelf slachten, verwerken, vacuüm verpakken, etiketteren en leveren. We zijn er dus vanaf de geboorte tot aan het eten volledig bij betrokken. Onze claim is dat we de meest natuurlijke vorm van veeteelt willen ondersteunen. Iets anders werkt niet voor ons. "Laat de natuur de natuur zijn" - Christoph. Rosi vindt dit ook geweldig en is verheugd dat de nieuwe generatie nu hun droom realiseert.
We hebben een kleine boerderij - met slechts 8 koeien en een paar kalveren. Zelfs de Lechtaler boeren met vier kuddes hebben vaak een tweede steunpilaar, net als wij. Onze vakantiewoningen worden stap voor stap gerenoveerd. We willen klein blijven wat de economie betreft en daarom is het belangrijk om andere steunpilaren te hebben, zoals onze vakantiewoningen.
We proberen het te doen met wat we al hebben. We hebben niet elk jaar de nieuwste tractor nodig. We doen zoveel mogelijk met de hand en proberen een zo goed mogelijk leven voor de koeien te garanderen. - Ramona
Hoe is het om deel uit te maken van het familiebedrijf van je partner?
Er zijn zeker uitdagingen. Rosi is een geweldige schoonmoeder, ik weet zeker dat veel mensen het moeilijker vinden dan ik, maar het kost natuurlijk nog steeds tijd om eraan te wennen - vooral als je onder hetzelfde dak woont! Rosi's partner, die nog eens 20 jaar ouder is, woont er ook en de vakantiewoningen zijn ook vlak naast de deur. We hebben dus minstens 4 generaties onder één dak! Met verschillende generaties komen verschillende behoeften en verschillende meningen, maar als je elkaar eenmaal hebt leren kennen, is het ongelooflijk verrijkend. Met respect kun je altijd een gemene deler vinden.
Is het ontzagwekkend om het werk van een generatie over te nemen?
Absoluut! De boerderij heeft verschillende generaties doorlopen - zelfs Rosi's ouders hebben de boerderij gerund. Het doet je beseffen wat de vorige generaties hebben bereikt. We hebben nog steeds een aantal machines van vroeger en ze werken nog steeds, dat is een eer. Onze drijfveer is om te behouden wat zij hebben opgebouwd. Dit is ook belangrijk voor ons in het hele dorp. Dat we het besef van originaliteit versterken en dat niet alles altijd hoger, beter, verder hoeft en dat nieuw niet altijd beter is.
We willen mensen laten zien dat je een heel leuk, goed leven kunt leiden zonder alle franje. Dat originaliteit mooie kanten heeft en dat het culturele landschap behouden moet blijven zoals het hier in Boden is.
Als je er even tussenuit wilt, dan ben je hier zeker aan het juiste adres en kun je de schoonheid van onthaasten en "zonder doen" ervaren. Trouwens, hier kun je echt ervaren wat "leven op de boerderij" betekent, want we zijn altijd erg blij als onze gasten interesse tonen en willen zien hoe een dag op de boerderij eruit ziet. We vinden het leuk om onze gasten te laten begrijpen hoe het leven hier werkt.
Je bent ook een trailrunninggids en hardlooptrainer en hebt ook je eigen trailrunning- en hardloopschool opgericht. Waarom vind je hardlopen zo belangrijk?
Ik ben ervan overtuigd dat het zeker de moeite waard is om met een trainer en gids te gaan hardlopen. Met name trailrunning combineert sport met natuurbeleving en hardlopen met een deskundige trainer en gids kan in beide opzichten zeker meerwaarde hebben en de indrukken kunnen blijvender en dieper zijn. Tijdens zo'n tour kan de sporter zich primair richten op het hardlopen en de ervaring en hoeft hij zich geen zorgen te maken over belangrijke randzaken zoals tourplanning etc.
Niet alleen hardlopen is belangrijk, maar ook sport in het algemeen natuurlijk! Naar mijn mening moeten we er als maatschappij voor zorgen dat we bewegen op een natuurlijke manier weer prioriteit geven en vooral kinderen en jongeren stimuleren om meer te bewegen in de "echte wereld". Met relatief eenvoudige middelen en weinig inspanning kan iedereen beginnen met "hardlopen". Niettemin moet je natuurlijk in goede fysieke gezondheid verkeren. Als je weinig of geen ervaring hebt met hardlopen, is een hardloopcoach vanaf het begin aan te raden, zelfs als je geen ambitieuze wedstrijdloper wilt worden. Een hardloopcoach zal je wijzen op de fouten die je moet vermijden om het plezier in hardlopen op de lange termijn te behouden. Hij of zij zal ook een motivator zijn op dagen dat je misschien geen zin hebt om zelf te gaan hardlopen.
von Anja Ginther
03 mei 2023