"Ik hoef de Malediven niet, de Lech Valley is genoeg voor mij"
Simone Knitel
Toen het IJzeren Gordijn in 1989 viel, stond Simone niet op de Muur en scandeerde ze ook geen vrijheidsslogans met de menigte. Op die historische nacht, 9 november 1989, had Simone nachtdienst in het ziekenhuis, verzorgde patiënten en hoorde op de radio over de val van de Muur.
"Het was duidelijk dat de DDR ten einde liep. Toen ik die ene aarzelende zin van de toenmalige SED-functionaris Günter Schabowski hoorde, dat reizen naar westerse landen "onmiddellijk & zonder uitstel" was toegestaan, was het lot van de DDR bezegeld." Simone vertelt over deze ervaring alsof het gisteren was. Zelfs vandaag, zo'n 33 jaar later, is ze nog ontroerd door de val van de Muur en alles wat daarop volgde. Vandaag de dag doen minachtende documentaires en feitelijke geschiedenisboeken verslag van het einde van de DDR. Maar wat dat voor elke burger van de DDR betekende, daar kunnen we alleen maar naar gissen.
Simone werd in 1970 in de DDR geboren. Ze groeide er op, ging er naar school en werd er gekenmerkt door een socialistisch systeem. "Plotseling was er op de een of andere manier geen land meer waar ik vandaan kwam. Deze DDR bestond niet meer - en alle waarden en filosofie die ons door de jaren heen waren bijgebracht, werden plotseling in twijfel getrokken. Zeker niet alles was zaligmakend en het socialisme was compromisloos. We werden op veel manieren beperkt, mochten niet naar het Westen reizen en moesten vaak van de nood een deugd maken. Toch wilde ik gewoon reizen, maar ik wilde mijn land niet voor altijd kwijtraken." - Simone beschrijft hoe ze zich in die tijd emotioneel voelde. Ondanks alle weemoed die ze voelde, zag ze ook een groot avontuur in de hereniging en gebruikte ze haar 100 DM welkomstgeld om zonder omhaal een busreis naar het Lechdal te boeken.
"Ik zag toevallig een advertentie in een dagblad van het toenmalige reisbureau AlpTirol en in juni 1990 zat ik met mijn beste vriend in de bus naar Holzgau. We wisten dat de reis naar Tirol ging. Maar we wisten niet waar Holzgau lag. In onze jeugdige onbezonnenheid wilden we eigenlijk gewoon die zwierige Tirolers in lederhosen zien die altijd werden beschreven in de (eigenlijk gecensureerde) lokale geschiedenis- en romans. Toen we na wat aanvoelde als een eeuwigheid eindelijk aankwamen en uit de bus stapten, werd ik meteen verliefd op de bergen en bloemenweiden. Ik had nog nooit zoiets gezien," vertelt Simone enthousiast met haar nog steeds licht hoorbare Saksische accent. "Ik heb toen een 5 uur durende bloemen- en kruidenwandeling gemaakt in de stromende regen. Ik was zo onder de indruk van deze natuur, de verscheidenheid aan bloemen en de bergen dat ik de regen niet erg vond," vervolgt ze. Toen de vakantie in Holzgau voorbij was en de bus terug naar Berlijn reed, kon Simone het niet langer uithouden. Ze was te verliefd geworden op het Lechdal.
De baan als verpleegster en de flat in het prefabgebouw werden zonder meer opgezegd en Simone begon opnieuw in Holzgau. "Ik nam het werkaanbod aan dat me een paar weken eerder tijdens mijn vakantie was gedaan. Ik heb toen een tijdje tafels bediend en na een paar maanden kon ik mijn oude baan als verpleegster weer oppakken. In het voorjaar van 1991 nam ik de leiding van het verpleeghuis in Reutte over". - Simone herinnert zich.
Toen haar kinderen werden geboren, stopte Simone echter met werken en hielp ze in het pension van haar schoonouders. In die tijd kreeg haar passie voor kruiden en geneeskrachtige planten eindelijk vat op haar en verslond ze non-fictieboeken en encyclopedieën. Daarna volgde ze een opleiding tot kruidendokter, bergwandelgids en natuurparkgids. "Ik was toen al heel leergierig en nieuwsgierig. Ik werd altijd gedreven door mijn interesse in kruiden en geneeskrachtige planten en de verwerking ervan. Ik wilde alles weten en vind het nog steeds leuk om de relevante vakliteratuur te lezen."
Sinds 2010 runt de natuurparkwachter en gecertificeerde kruidenboerin samen met haar vriendin Sigrid Juchtmans ook haar eigen winkeltje "Lechtaler Naturhandwerk"(www.lechtaler-naturhandwerk.com), dat nu in Bach is gevestigd. Het kleurrijke en grotendeels regionale assortiment omvat liefdevol vervaardigde sieraden, Lechtaler kruidenproducten, handgemaakte decoratieartikelen van hout en zelfs boeken en cadeaus voor elke gelegenheid en leeftijd. De kleine winkel op de hoek, midden in het dorpscentrum van Bach, is een echte blikvanger en straalt een gezellige en vooral warme sfeer uit. Kortom: er zit veel hart en ziel in.
Als je met Simone praat, merk je al snel dat ze gedreven maar niet rusteloos is. Haar dorst naar kennis en het plezier dat ze beleeft aan haar werk, dat ook haar hobby is, drijven haar voortdurend naar nieuwe ideeën en projecten. Simone haalt haar inspiratie uit de bergen, de rivier de Lech en, hoe kan het ook anders, uit het verzamelen van kruiden. "Ik vind het heerlijk om in de unieke natuurlijke omgeving te zijn en mijn kennis door te geven aan de lokale bevolking en gasten. Ik put kracht en energie uit de natuur - daar krijg ik de beste ideeën. Maar bovenal zijn mijn familie en mijn vriendenkring, bestaande uit de lokale bevolking en veel zogenaamde "Zuagroasts", mijn anker," zegt ze trots. Simone is een zuinig en tevreden mens. De natuur, de Lechvallei, haar werk en de mensen in haar leven maken haar gelukkig. "Anderen rijden in dure auto's of vliegen de halve wereld over. Ik ben zelf pragmatisch en heb de Malediven niet nodig - de Schigge, hoog boven Holzgau, is genoeg voor mij. Ik vind het fijn om daar te zijn, in de zon te zitten, kruiden te verzamelen en gewoon diep in en uit te ademen."
Als je Simone vraagt naar haar visie op toerisme in de Lechvallei, antwoordt ze zonder aarzelen dat het unieke landschap en het leven in het natuurpark (www.naturpark-tiroler-lech.at) de belangrijkste aspecten voor de toekomst zijn. Toch moet de vallei ook met zijn tijd meegaan en eigentijdse vakantieprikkels creëren. Volgens haar is het vooral een uitdaging om het evenwicht tussen modern en natuurgericht toerisme te bewaren. De Lechvallei moet echter in de eerste plaats een recreatiegebied blijven, ver weg van het massatoerisme. "Er zijn al veel uitstekende ideeën en projecten uitgevoerd, maar deze kunnen in de toekomst alleen verder worden bevorderd en voortgezet als we allemaal samenwerken en afgunst en wrok achterwege laten. Volgens Simone is samenwerking in het toerisme en de gedeelde overtuiging dat we de natuur nog meer moeten waarderen - en ook behouden - de kwintessens voor de toekomst van het Lechdal als vakantieregio.
Net als vele anderen heeft Simone ervoor gekozen om in de Lech Vallei te wonen. Ze kwam meer dan dertig jaar geleden naar deze vallei met een koffer vol verwachtingen, dromen en nieuwsgierigheid. Het lijdt geen twijfel dat Simone veel heeft meegemaakt, ze heeft het beste gemaakt van elke levenssituatie en heeft zich nooit door iets laten klein krijgen. Vandaag de dag leeft de moeder van drie kinderen nog steeds met volle teugen en vol energie en enthousiasme drukt ze haar eigen stempel hier bij ons in de Lech Vallei.
von Anja Ginther
03 mei 2023